Last but not least...

Zoals beloofd in mijn vorige update hier nog een laatste verslag. Het is lastig te geloven, maar morgen, 3 juli, zit het hele avontuur er al weer op en zal ik in een tijd van 31 uur terug naar huis reizen. Iets wat op zich ook alweer een hele ervaring is. Hoe we hier aanbeland zijn? Laat ik de afgelopen twee weken nog even snel samenvatten.

Op 19 juni brak mijn laatste stage dag aan. Ineens was het einde niet meer een datum die nog een hele tijd voor mij lag, maar was het echt alweer voorbij. Na alles afgerond te hebben en een hele positieve stagebeoordeling gekregen te hebben was het rond half 5 tijd voor het afscheid. Van de cruise collega’s kreeg ik een Australisch tasje aangeboden met daarin een potje Vegemite, een pakje TimTams en een kaart waar iedereen wat leuks op had geschreven. Daarna was het tijd voor een drankje en uiteindelijk was het dan echt zo ver, en zat de stage erop. In het weekend wat daarop volgde heb ik nog wat spulletjes gehaald en uiteraard de leukste plekjes van Melbourne nog eens bezocht.

Dinsdag de 23^e ben ik ’s nachts om 3 uur richting het vliegveld vertrokken en kon het reisje waar ik een hele tijd naar uit heb gekeken beginnen. Om 7 uur vertrok mijn vliegtuig naar Auckland, Nieuw-Zeeland en om half 1 lokale tijd kwam ik daar aan. Na anderhalve dag het e.e.a. gezien te hebben van Auckland begon op donderdag mijn geboekte groepstour met als eerste stop de Bay of Islands. De eerste dagen waren we met een groep van slechts zeven mensen, maar er zouden er nog achtien bijkomen als we naar onze volgende stop gingen. De Bay of Islands zijn werkelijk prachtig en bestaan zoals de naam al doet vermoeden uit een baai van eilanden, 144 wel te verstaan. Mijn kamer deelde ik met een Australische en een Canadeese die beiden erg aardig zijn en met wie ik gezellig heb kunnen kletsen tijdens de reis. De tweede dag in de Bay of Islands heb ik voor een extra activiteit gekozen en ben ik op een ochtend bootcruise gegaan. Aangezien het hier winter is, was het helemaal niet druk en was er lekker veel ruimte op de boot voor iedereen. Dit kwam goed van pas toen we een dolfijn spotte, want die zorgde uiteraard voor nogal wat sensatie aan boord. De cruise was echt de moeite waard, zoals alles wat ik gedaan heb eigenlijk, en nadat deze was afgelopen heb ik nog wat rondgelopen in het historische stadje Russel. ’s Avonds zijn we met zijn allen nog gezellig wat gaan eten. De dag erna hebben we de Bay of Islands achter ons gelaten en hebben we de 18 mensen die ons op de rest van de tour gingen vergezellen opgepikt in Auckland. Vervolgens zijn we richting Rotorua gegaan, waar we de nacht door zouden brengen bij een traditionele Maori Marae. Daar hebben we verschillende dingen geleerd over de traditionele Maori cultuur in Nieuw-Zeeland en hebben een aantal van hen de meest bekende oorlogsdans die ze ook tijdens Ruby wedstrijden doen, de Haka voor gedaan. De dag daarna heb ik geziplined, en dat was echt ontzettend gaaf. De langste zipline was 220 meter lang en bevond zich op flinke hoogte. Verder is er een Rotorua een bubbelend meer, wat er prachtig uit ziet, maar ontzettend stinkt omdat er sulfiet uit vrij komt. Dit komt omdat er in Nieuw-Zeeland vrij veel vulkanische activiteit is, en dit uit zich op verschillende manieren. Zo hebben we ook nog een natuurlijk bubbelend modder meer gezien en een waterval dat een tempartuur van zo’n 32 graden heeft. Na Rotorua zijn we naar Tongariro National Park gegaan, waar het behoorlijk koud was, maar waar je mooie wandel tochten kon maken. Voordat we daar heen zijn gegaan, hebben we eerst nog Rugby les gekregen op de Nieuw-Zeelandse Sport Academie. Aangezien het om een bal sport ging, was ik er uiteraard geen held in, maar het was wel erg leuk om eens te doen. Daarna was het dus tijd voor het Tongariro National Park waar we 2 nachten hebben doorgebracht. Na een leuke tijd daar, was het op woensdag alweer tijd om naar Wellington te gaan. Wellington is echt een ontzettend leuke stad, en een voordeel is is dat alles op loopafstand ligt aangezien het vrij compact is. Samen met het Canadeese meisje ben ik naar het grootste Museum van Nieuw Zeeland gegaan, namelijk het Te Papa museum. Dit is echt een must als je een Wellington bent en het is ook nogeens gratis, dus er is geen enkele reden om het over te slaan. De tentoonstellingen die ze daar hebben zijn erg goed opgezet en gaan over alles wat met Nieuw Zeeland te maken heeft. Na het museumbezoek hebben we gezellig nog ergens pizza gegeten en wat gedronken om de tour af te sluiten.

Vandaag was alweer de laatste dag in Wellington en heb ik de andere hoogtepunten van de stad bezocht. Morgen staat er dus een reis van maar liefst 31 uur op het programma en als dat er op zit, zal ik eindelijk weer terug zijn in Nederland. Ik vind het jammer om Nieuw Zeeland alweer achter mij te laten, omdat er nog zoveel te zien is. Al is dat natuurlijk een reden om eens terug te gaan. Ik zal toch ook wel heel erg blij zijn om weer thuis te komen en iedereen weer te zien.

Tot in het normaal gesproken niet erg warme, maar nu schijnbaar ontzettend hete Nederland!

x Laura

Negen werkdagen, belevenissen en toekomstig avontuur

Iedere keer dat ik aan een blog bericht begin zeg ik het weer. ‘Hmm.. het is alweer eventjes geleden dat ik wat getypt heb.’ Al meen ik het iedere keer dat ik het zeg, dit keer meen ik het het meest. Laten we eerlijk zijn, het is praktisch een maand geleden dat ik jullie vertelde over mijn uitstapje naar de Grampians, en ik kan mij voorstellen dat iedereen vol spanning zit te wachten om te horen wat ik daarna allemaal gedaan heb. Ik heb de neiging om te zeggen niet veel bijzonders, maar omdat ik gewoon al ruim vier maanden aan de andere kant van de wereld zit ga ik dat lekker niet zeggen. Ik bedoel, het is eigenlijk ook al best bijzonder dat ik überhaupt in Australië ben. Maar goed dan rest alsnog de vraag: waar heb ik mij mee bezig gehouden de laatste tijd?

In de maand mei heb ik vooral geprobeerd om Melbourne nog beter te verkennen. Zo heb ik op een heerlijke zonnige zondagmiddag mijn fiets gepakt (ja ook ik vind het erg grappig als ik deze woorden typ) en ben ik vervolgens naar een overdekt winkelcentrum hier in de buurt gegaan. Daar kon ik het niet weerstaan om even wat te kopen en te eten, en daarna ben ik weer op de fiets gestapt. Toen ben ik door de Docklands gefietst, heb ik heerlijk op een bankje gezeten en ben ik uiteindelijk richting de ‘Shrine of Remembrance’ gegaan. Dit is het belangrijkste herdenkingsbeeld/gebouw m.b.t. de rol van Australië in Wereld Oorlog I. Hier heb ik toen even wat rondgelopen en daarna ben ik naar de Nationale Galerij van Victoria gegaan. Die bleek op een op nogal wat alternatievere vorm van kunst ingesteld te zijn en om heel eerlijk te zijn was ik er ook snel weer weg. Op de een of andere manier kon ik mij niet helemaal in de aparte stoelen tentoonstelling vinden en de portretten van mensen die je tegelijkertijd aanstaarden, dus ik had het alweer snel gezien. Afgelopen weekend ben ik naar een leuker museum geweest namelijk het Melbourne Museum. Aangezien student zijn toch zo zijn voordelen heeft mocht ik daar dan ook gratis naar binnen. In het museum ben ik van alles te weten gekomen over de geschiedenis van de stad, de originele bewoners van de omgeving en wat feiten over de verscheidene beestjes die je hier in dit land soms letterlijk het leven zuur kunnen maken.

Op het moment van schrijven heb ik nog maar twee weken stage te gaan! Nog maar negen werkdagen en dan zit het er gewoon al weer op, en nee dat heb ik niet mis want vandaag, maandag, heb ik lekker een vrije dag i.v.m. de verjaardag van de Engelse koningin die eigenlijk al in april was. Lang leve Australië en hun liefde voor publieke feestdagen! Uiteraard komt nu het gedeelte dat ik zeg dat het allemaal zo ontzettend snel gegaan is en dat ik voordat ik het weet weer thuis ben. Al gaat achteraf altijd alles heel snel natuurlijk. Als ik dan ook bedenk wat ik allemaal gedaan heb in een relatief korte tijd, heb ik ook echt het idee dat ik mijn tijd goed benut heb hier. Soms moet ik mijzelf er weer eventjes aan herinneren dat ik gewoon naar Sydney geweest ben, naar de Grampians, de Great Ocean Road en de twaalf apostelen, een foto met een koala heb, een cruise schip bezocht heb, naar een wijnproeverij en dieren reservaat geweest ben en natuurlijk ook nog van alles gedaan heb in Melbourne. Daarnaast heb ik heel veel verschillende mensen leren kennen en ben ik vele van hen inmiddels alweer half vergeten.

Voordat ik een hele afscheidsode typ is het misschien tijd om jullie er aan te herinneren dat het avontuur niet stopt in Melbourne. In tegendeel! Op 23 juni ga ik Australië verlaten en ga ik nog verder weg. Zou je naar Nieuw-Zeeland als Under down Under kunnen verwijzen? Ik bedoel feitelijk klopt het wel, toch? Ik vlieg dinsdagochtend de 23^e naar Auckland waar ik dan anderhalve dag de tijd heb voordat mijn geboekte tour over het noordereiland begint. Uiteindelijk zal die tour eindigen in Wellington waar ik tevens ook anderhalve dag zal hebben om de stad te verkennen. Op 3 juli is het dan alweer zo ver. Dan stap ik op het vliegtuig en zal ik na een reis van ruim 31 uur weer aankomen in Nederland. Uiteraard zal ik ook nog heel wat te vertellen hebben over mijn Nieuw-Zeeland reis dus verwacht nog een blog of twee in de aankomende weken!

x Laura

The Grampians / One Frikandel Speciaal Please

Eerlijk is eerlijk, ik heb me de laatste tijd niet erg bezig gehouden met het schrijven van een blog-update. Aangezien ik nu weer wat interessante dingen heb meegemaakt om over te vertellen, leek het mij dan toch de hoogste tijd om weer eens iets te typen.

In het kader van: probeer zo veel mogelijk hoogtepunten van de omgeving te zien nu je er toch bent, ben ik afgelopen vrijdag naar de Grampians National Park gegaan. Ik had van te voren weer een tour geboekt online en om 7:30 zou ik voor een hotel in het centrum worden opgehaald. Dit werd uiteindelijk 20 minuten later, maar goed we waren in ieder geval onderweg. De Grampians liggen op ongeveer 3 uur rijden van Melbourne dus het zou een lange dag worden. Onderweg naar het park zijn we gestopt voor koffie/thee en uiteindelijk kwamen we rond 11 uur aan in Halls Gap, het enige stadje dat tussen de berg formatie ligt. Hier hebben we eerst een bezoek gebracht aan een soort museum gewijd aan de originele bewoners van het land, de Aboriginals. Na daar wat tijd rondgebracht te hebben, was het tijd om wat te lunchen. Op de plek waar dit zou plaatsvinden, een klein centrum gelegen aan een kreek, waren veel verschillende vogels te bewonderen. Helaas waren deze vogels minder leuk dan dat ze er uit zagen, want toen ik lekker mijn broodje aan het eten was, vloog er ineens een vogel op mij af die mijn broodje probeerde te jatten. Ik kon nog net op tijd wegduiken voordat ik geraakt zou worden, want het stomme beest kwam akelig dicht in de buurt van mijn gezicht. Gelukkig hebben zowel mijn broodje en ik het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht, al zat mijn haar wel behoorlijk in de war. Zoals je je kunt voorstellen was ik maar wat blij toen we het stadje achter ons lieten en we naar het uitkijkpunt reden. Boven bij de verschillende uitkijkpunten had je een mooi uitzicht over het park, en zag je pas hoe groot het eigenlijk is daar. Ook hebben we nog de MacKenzie falls bezocht, een waterval die redelijk verstopt ligt. De wandeling was zeker de moeite waard en de waterval was erg mooi om te zien. De klim om weer naar boven te gaan bleek toch iets lastiger dan van te voren gedacht. Na ruim 300 traptreden naar boven geklommen te hebben en via een omhoog hellend pad terug te lopen, kwam iedereen puffend en steunend weer aan bij de bus. Na nog een stop gemaakt te hebben bij de Balconies, voorheen de Jaws of Death totdat er iemand overleed op die plek, en daar het uitzicht bewonderd te hebben, zijn we daarna weer richting Melbourne gekeerd. Onderweg zijn we nog gestopt bij een stadje waar iedereen op eigen gelegenheid wat kon gaan eten en rond 21.00 uur waren we dan weer terug in het centrum. Achteraf was ik erg blij dat ik vrijdag vrij had gevraagd op stage hiervoor, want op deze manier kon ik in het weekend nog even rustig aan doen en bij komen van een leuke maar vermoeiende dag. Afgelopen weekend heb ik dan ook niet heel veel bijzonders meer gedaan. Op zaterdag was ik van plan om het een en ander te gaan kopen in het centrum, maar ik ben uiteindelijk niet verder gekomen dan koffie en een donut. Afgelopen zondag was het een prachtige herfstdag dus ben ik op mijn fiets gestapt en richting Albert Park gegaan, het park waar jaarlijks de formule 1 plaats vindt, en heb ik in het zonnetje genoten van een ijsje.

Ik bedenk me ineens dat ik nog een verhaal te vertellen heb, dat werkelijk helemaal niets met afgelopen week te maken heeft. Nee, dit verhaal vond nog plaats in het inmiddels alweer vergane april. Om precies te zijn zondag 26 april. Juist, de dag voor koningsdag. In Melbourne ook wel bekend onder de vele gemigreerde Nederlanders en toevallige bezoekers als: Nederlands Oranje Dag, Melbourne. Ik had het eerder willen plaatsen, maar dat is er een beetje bij ingeschoten. Dus hier komt het alsnog.

Precies 47 minuten heb ik er over gedaan. Van het moment dat ik aansloot in de rij totdat ik de vier magische woorden kon uitspreken. Tijdens deze 47 minuten heeft het gewaaid en geregend, maar toen ik aan de beurt was scheen de zon. Nadat de minstens twee meter lange man voor mij gezegd had wat hij moest zeggen en wegliep, was het eindelijk zo ver. Een stap naar voren, een glimlach en vervolgens sprak ik de woorden: 'one frikandel speciaal please.'

Hoe ik in de bovenstaande situatie terecht ben gekomen? Dat zit als volgt. Zoals iedereen weet was het op 27 april Koningsdag in Nederland. Hier in Melbourne bevinden zich vrij veel gemigreerde en bezoekende Nederlanders, dus had eengroepjemensen besloten om ook hier een feestje te houden en dat dan wel op zondag de26e. Toen ik hiervoor de uitnodiging op Facebook voorbij zag komen, dacht ik ach waarom ook niet. Al moet ik eerlijk vermelden dat het mij meer om de beloofde snacks te doen was dan om gezelligheidsredenen. Op deze Oranje dag waren erallerlei kraampjes met typische Nederlandse spulletjes en 'lekkernijen', al snap ik niet wat mensen lekker vinden aanstamppot,en werd er muziek gespeeld. Over het algemeen een acceptabele bijeenkomst. Oké, dit brengt ons dan naar de reden hoe hetkwam dat ik dus een flinke tijd in de rij heb gestaan voor een frikandel. Waarschijnlijk was het niet zo'n bijster slim plan van mij om te gaan tijdens de lunchtijd, maar goed ik, en de meeste van mijn aanwezige landgenoten, konden het niet laten. Daarnaast hing er in de rij op zich wel een leuke sfeer en was het toch ook wel grappig om gesprekken van mensen op te vangen die overduidelijk eventjes vergeten waren dat iedereen Nederlands was en alles wat ze zeiden dus prima begrepen. Nadat ik de snack bemachtigd had en binnen mum van tijd alweer genuttigd had, was het voor mij wel weer genoeg en ben ik onder het genot van een cappuccino, die ik overigens binnen een minuut bij de 7-eleven gehaald had, weer terug gegaan.

Dit was het dan weer voor deze update!

Xx Laura

Sydney Sight Seeing & Melbourne Comedy

Zoals verwacht verliep bij mij afgelopen Pasen heel anders dan andere jaren. De reden hiervoor is natuurlijk, omdat ik aan de andere kant van de wereld zit. Een andere reden is, omdat ik besloten had om een city trip te maken tijdens dit lange weekend. Zoals de loyale lezers al wisten en de stille Facebookfoto bewonderaars inmiddels weten, ben ik tijdens deze vier vrije dagen afgereisd naar Sydney. De stad van de ‘Harbour’ Bridge, het ‘Opera House’ en de ehm… goh waar is Sydney nog meer bekend om? Bondi Beach? Technisch gezien ligt het niet in het centrum van Sydney maar prima, iedere opsomming hoort uit minstens drie voorbeelden te bestaan en dat zal ik jullie, beste lezers, niet ontnemen.

Goed de reis ging dus naar Sydney. Op vrijdag 2 april ben ik ’s avonds op het vliegtuig gestapt en anderhalf uur na het opstijgen was ik alweer op mijn eindbestemming. Vervolgens ben ik met de trein naar het centrum gegaan en heb ik vanaf daar mijn weg gevonden naar het hostel. Het hostel wat ik had uitgekozen had een bijzondere locatie in de ‘Rocks’ omgeving. Dit stukje Sydney staat er bekend om dat het een van de oudste gedeeltes is van de stad en dit is dan ook goed te zien aan de steile trappetjes die zich er bevinden, de oude huizenbouw en de nauwe steegjes. Uiteraard is oud een relatief begrip voor Australië, aangezien het een voormalige kolonie van Engeland is en de westerse geschiedenis zich hier pas begon te vormen vanaf de 18^e eeuw. Maar goed, deze mini-geschiedenis les terzijde, de Rocks is een ideale locatie omdat het zich dicht bij de twee iconische symbolen van Sydney, al dan niet van Australië, bevindt, namelijk de eerder genoemde Harbour Bridge en het Opera House. Het hostel waar ik verbleef had dan ook een mooi uitzicht hierop en dat maakte het verblijf al meteen een succes.

Iets wat mijn enthousiasme over Sydney wel in gevaar bracht was de regen die er op vrijdag en zaterdag viel. Ik heb het dan niet over een paar buitjes, nee ik heb het over non-stop regen die er tussen vrijdag- en zaterdagavond viel. Als resultaat heb ik dan ook moet investeren in niet één maar in twee paraplu’s, want de eerste paraplu besloot het al na een uur van aankoop op te geven. Maar goed dat mocht de pret allemaal niet drukken en achteraf heeft het dat ook zeker niet gedaan. Op zaterdag ging ik ’s ochtends naar Town Hall, waar het verzamelpunt was voor een gratis loop-tour door de stad. Bij dit soort tours geef je de gids achteraf een bedankje en de hoeveelheid hiervan hangt af van je waardering. De tour was erg interessant en ik was erg blij dat ik er voor gekozen had om deze tour te doen, want op deze manier kreeg je ontzettend veel te zien van de stad plus bijbehorend commentaar. Na ongeveer drie uur was de tour afgelopen en waren we inmiddels aanbeland op het einde van de tour. Hierna ben ik nog met een Waals-Belgisch meisje die ook de meeliep op de tour het opera house van dicht bij gaan bekijken. Na de hele dag rondgebracht te hebben in de binnenstad van Sydney kwam ik ’s avonds met doorweekte schoenen weer terug in mijn hostel. Het heeft ruim drie dagen geduurd voordat mijn schoenen weer helemaal droog waren, om je even een beeld te geven over hoeveel regen er gevallen is.

Zondag was qua weer gelukkig compleet anders dan zaterdag. Op Paaszondag was het een aangename 23 graden en heeft de hele dag de zon geschenen. Dit was maar goed ook, want door het doorweekte schoenen incident kon ik alleen maar mijn sandalen aan. Zondagochtend heb ik de ferry genomen naar Manly Beach. Hoewel dit een minder bekend strand is dan Bondi Beach is het volgens verschillende mensen meer de moeite waard, omdat het allemaal wat ruimer is een de overtocht alleen al heel mooi is. Over Bondi Beach kan ik dus verder niets zeggen, maar Manly is ontzettend leuk. Het uitzicht alleen al wat je al hebt, terwijl je wegvaart uit de haven, is werkelijk prachtig.In het plaatsje Manly zelf was het ook heerlijk om eventjes rond te lopen, een ijsje te eten en mensen te kijken. Tegen het middaguur ben ik weer terug gegaan naar het centrum van Sydney en toen heb ik nog een bezoekje gebracht aan de botanische tuinen en het Queen Victoria gebouw. Tegen het eind van de middag heb ik heerlijk in het zonnetje een pizza gegeten en een glas rode wijn genuttigd, waarna ik vervolgens nog een stukje de Harbour Bridge opgelopen ben en wat rondgehangen heb in het parkje naast de brug met uitzicht op, jawel, het Opera House.

Maandagochtend moest ik al vroeg op het vliegveld zijn, omdat mijn vlucht al om kwart voor negen zou vertrekken. Nou zo gezegd zo gedaan, om half zeven ben ik met de trein naar het vliegveld gegaan en omdat het een binnenlandse vlucht betrof was ik ook zo door de beveiliging heen. Na wat ontbeten te hebben, zat ik om kwart voor acht lekker vliegtuigen te kijken vanaf mijn plek bij de gate. Iets minder was dat ik vervolgens nog tweeënhalf uur op dezelfde plek mocht blijven zitten, aangezien mijn vlucht ineens pas om 10:30 zou vertrekken, in plaats van de geplande 08:45. In principe was het verder geen probleem, want ik had die dag verder toch niets te doen. Beetje jammer van het vroege opstaan alleen.

In Melbourne valt gelukkig ook nog genoeg te beleven. Zo vindt er hier jaarlijks een Internationaal Comedy Festival plaats en dit jaar is dat van 26 maart tot 20 april. Aangezien ik dit soort festivals wel kan waarderen had ik mij voordat ik naar Melbourne ging al voorgenomen om zeker een show te bezoeken. Samen met een huisgenoot ben ik naar een voorstelling van een Britse komediant geweest, en ook nog naar een aantal gratis optredens. Dit is erg goed bevallen en ik ben dan ook misschien nog van plan om deze week nog eens naar een voorstelling te gaan.

Nou dat was het dan wel weer voor deze blog update. Even een leuk feitje tussendoor; ik ben vandaag aan alweer de elfde week stage begonnen wat betekent dat ik nu precies op de helft zit van mijn stage periode zit.

Xx Laura

Knopen doorhakken, sightseeën en schip ahoy!

Kijkende naar mijn vorige blog-update ben ik tot de conclusie gekomen dat het alweer eventjes geleden is dat ik een stukje tekst getypt heb. Je kent het cliché wel; eenmaal gewend en vervolgens veel te druk om een blog schrijven. Wees maar niet bang, ook al heb ik nog zoveel series om in te halen, hier blijf ik tijd voor maken. Aangezien het dus bijna drie weken geleden is, heb ik weer ontzettend veel te vertellen dus bereid je voor!

Melbourne is zo’n enerverende stad dat er altijd al wat te doen is. Uren kun je er door de brede straten en smalle steegjes lopen terwijl er op verschillende plekken straatartiesten te bewonderen zijn. Uiteraard moet deze stad het niet alleen van zijn artistieke kant hebben en bevindt zich ook hier een welbekende uitkijktoren. Je weet wel, zo’n hoog gebouw wat iedere wereldstad wel heeft, en dat claimt het hoogste iets van het nog-wat gedeelte van de wereld te zijn. In Melbourne is dit het Eureka Skydeck. Samen met het Duitse meisje wat ik heb leren kennen op mijn tweedaagse trip ben ik hier twee weekenden geleden heen gegaan. Gelukkig had ik mijn studentenkaart bij me en kreeg ik 5 dollar korting op mijn kaartje, het begon al goed dus. Vervolgens zijn we met een snelle lift naar boven gegaan en voor we het wisten stonden we op de bovenste verdieping van het hoogst bewoonbare gebouw op het zuidelijk halfrond. Vanaf hier kon je heel de stad zien, en bij verschillende plekken stonden verrekijkers met een bordje wat vertelde waar het op gericht stond. Ook was er de mogelijkheid om een stukje naar buiten te gaan om op zoveel meter hoogte Melbourne zonder glas te bekijken. Dit werd al snel te koud, en na nog wat rond gelopen te hebben en de zon hebben zien ondergaan, zijn we vervolgens weer met de lift naar beneden gegaan. In die lift kwam ik een vrouw met haar dochter uit Nederland tegen die al ruim 50 jaar in Australië wonen. Trots vertelde de vrouw me dat ze nog steeds Nederlands spreekt, maar, verkondigde ze me, dan wel met een zachte G. Ze komt namelijk oorspronkelijk uit Limburg en daar is ze nog steeds trots op.

Een van de voordelen van stage lopen bij een bedrijf dat excursies verzorgt, is dat je zomaar eens mee kan gaan op een van deze excursies en weer een stukje Australië kan ontdekken. Afgelopen zaterdag, 21 maart, ben ik dan ook mee gegaan op de Wallabies & Wine tour. Deze tour duurt ongeveer 6 uur, 7 uur als je net als ons lichtelijk in de file komt te staan, en brengt je naar Healesville Sanctuary, een Australisch wildreservaat met dieren zoals o.a. Dingo’s, Wombats, Tasmanian Devils, Vogelbekdieren, Koala’s en natuurlijk ook de welbekende Kangoeroe. Tevens breng je op deze tour ook een bezoekje aan Rochford Winery, een wijnteler/proeverij/restaurant. Hier kun je de zelf verbouwde Rochford wijn proeven en ook heerlijk lunchen. Deze twee bezienswaardigheden liggen beiden in de Yarra Vallei, en zoals de naam al doet vermoeden bevindt zich hier ook de gelijk genaamde rivier. Daarnaast ligt het ook nog eens vlakbij de Dandenong ranges, dus heb je waar je ook kijkt een prachtig heuvellandschap op de achtergrond. Het was erg leuk om de mogelijkheid te krijgen om deze tour eens mee te maken. Op deze manier kreeg ik toch weer een duidelijker beeld van hoe het aan toe gaat op zo’n excursie en waar je eigenlijk allemaal rekening mee moet houden.

Alsof dat nog niet genoeg was stond mij nog een leuke activiteit te wachten. Afgelopen donderdag mocht ik namelijk samen met een cruise collega een cruiseschip bezoeken. Het schip is echt enorm en heeft een totale capaciteit van 4500 mensen, dus de crew plus de passagiers. Na ’s ochtends eerst geholpen te hebben op de pier met de mensen naar de juiste bussen te verwijzen, mochten we dan eindelijk onder begeleiding aan boord. Omdat het nog vrij vroeg was, gingen we eerst richting het ontbijtbuffet waar we van alles konden pakken om vervolgens eerst heerlijk te ontbijten met uitzicht op de zee en de stad. Daarna hebben we van alles te zien gekregen en hadden we de mogelijkheid om wat foto’s te maken. Het is heel vreemd, maar op het moment dat je op zo’n schip bent heb je het niet eens in de gaten. Er is namelijk van alles: een theater, een soort winkelcentrum, verschillende zwembaden, sportfaciliteiten en noem maar op. Na anderhalf uur op het schip waren de hoogtepunten wel bekeken dus hebben we onze bezoekers pas weer ingeleverd en kregen we onze ID kaarten weer terug.

Bijna zou je vergeten dat ik ook nog stage moet lopen, al is dat toch de voornaamste reden dat ik hier ben. Na het bezoek van donderdag moest ik dan ook natuurlijk weer terug naar het kantoor om daar het een en ander te doen. Iets wat mij heel erg opgevallen is sinds dat ik hier begonnen ben met stage lopen, is dat iedereen altijd aan je vraagt hoe het met je gaat. Ik dacht altijd dat het constante: ‘Hi, how are you?’ erg Amerikaans was, maar de Australiërs hebben er ook een handje van. Niet dat ik het erg vind om deze vraag te beantwoorden en vervolgens weer terug te stellen, alleen heb ik het idee dat er nooit echt een ander antwoord dan: ‘Good, thanks and how are you?’ wordt verwacht. Soms klinkt het voor mijzelf zelfs een beetje robotachtig, omdat je al bij het vermoeden van deze vraag dit antwoord eruit gooit zonder dat je er echt over nadenkt. Dit komt, omdat ik het persoonlijk nog al vreemd vind om iedere dag weer te vragen hoe het met iemand gaat. Ik bedoel, als het de ene dag goed met iemand gaat en er lijkt niet aan de hand te zijn, dan mag je er toch wel vanuit gaan dat het nog steeds prima gesteld is met deze persoon de dag erna. Voor mij is een standaard: Hoi/Hallo/Hee, dan ook eigenlijk meer dan voldoende. Gewoon een bevestiging dat je iemand erkent als zijnde aanwezig en dat is het dan. Maar goed, zo heel belangrijk is het nou ook weer niet en als het hier als standaard en netjes wordt ervaren blijf ik gewoon zonder er bij na te denken ‘Good thanks and yourself?’ eruit gooien.

Trouwens ik zou nog bijna vergeten te vermelden dat ik daadwerkelijk de figuurlijke knoop heb doorgehakt en een reisje naar Sydney heb geboekt. In het Paasweekend zal ik naar de meest bekende stad van Australië toe gaan om daar de sights te gaan seeën!

x Laura

Hoogtepunten & nieuwe plannen

Het wordt tijd dat ik met de rest van de wereld ga delen hoe ontzettend leuk mijn afgelopen weekend was. Sommigen zullen de Facebook foto’s al wel voorbij hebben zien komen, anderen niet omdat ze via Mama op mijn reisblog terecht komen. Hoe dan ook, hier gaan we dan.

Zaterdag 28 februari, volgens de Australiërs de laatste dag van de zomer, stond ik om kwart voor 6 op om vervolgens om half 8 opgehaald te worden door de tour operator waarbij ik de tweedaagse Great Ocean Road & Phillip Island tour geboekt had. Met 14 anderen vertrok ik om half 8 richting de 12 Apostelen, het eerste hoogtepunt van de reis. Onderweg raakte ik aan de praat met twee Duitse meisjes, die beide ook alleen reisden en met hen heb ik tijdens de tour vooral opgetrokken. Het was erg fijn dat iemand anders een foto van mij kon maken bij een mooi uitzicht, in plaats van altijd maar weer diezelfde selfie. Helaas was het weer iets minder op zaterdag, het was warm maar helaas kwam de zon pas op het einde van de middag tevoorschijn. Gelukkig heeft dat de pret niet kunnen drukken. Naast de beroemde 12 apostelen hebben we ook de Loch Ard Gorge, een pittoreske baai, gezien en uiteraard de Great Ocean Road. Deze weg is werkelijk prachtig en brengt je langs de mooiste stranden van de staat Victoria. Onderweg hebben we verschillende tussenstops gemaakt bij onder andere een regenwoud en een plaats waar wilde koala’s te spotten zijn. Aan het einde van de dag kwamen we aan in Torquay, de plaats waar ons hostel voor de nacht zich bevond. Daar hebben we nog een gezellig barbecue gehad, waar ik kangoeroe vlees geprobeerd heb. Ik kon zelf niet geloven dat ik eerder een stuk kangoeroe achter mijn kiezen had, dan er daadwerkelijk één gezien te hebben, maar goed het zij zo.

Na verrassend goed geslapen te hebben in mijn hostel bed, zijn we de dag erna rond half 10 vertrokken richting het schiereiland: Mornington. Hier zijn we met de Ferry heengegaan en deze overtocht leverde weer mooie plaatjes op. Tijdens het middaguur heb ik samen met de twee Duitse meisjes een pizza gegeten met uitzicht op zee en daarna zijn we op weg gegaan naar wildreservaat ‘Maru’. In dit reservaat leven verschillende typische Australische dieren zoals de welbekende kangoeroes en koala’s. Daarnaast is het ook een opvang voor dingo’s, emoes, wallaby’s en verschillende vogelsoorten. Op deze plek kreeg ik de kans om een koala van heel dichtbij te zien, en deze kans kon ik natuurlijk niet laten schieten. Tegen een kleine vergoeding heb ik het beestje kunnen aaien, voeren en er mee op de foto kunnen gaan. Na het bezoek aan het park zijn we naar Phillip Island vertrokken waar we na zonsondergang gezien hebben hoe honderden kleine pinguïns de zee uit kwamen en in groepjes de duinen in trokken om hun plekje op te zoeken. Dit was echt de perfecte afsluiting van een erg mooi weekend, en toen ik zondagavond eenmaal weer terug was in het huis in Port Melbourne viel ik dan ook moe maar voldaan in slaap.

De dag erna brak stage week vijf aan die ik op het moment van schrijven inmiddels ook alweer afgesloten heb. Het was erg druk op stage de afgelopen week, omdat er vaak meerdere cruise schepen tegelijkertijd aangemeerd waren. Dit was in eerste instantie een welkome afwisseling na een redelijk rustige start gehad te hebben voor mij, maar aan het eind van de week was ik blij dat alles weer afgerond was. Aangezien het hier maandag Labour Day is, geniet ik momenteel van een rustig driedaags weekend en ben ik alweer bezig om mijn volgende tripje te plannen. Over een maand is het namelijk alweer Pasen en dat ben ik van plan door te gaan brengen in de grootste en bekendste stad van Australië, Sydney. Dus momenteel ben ik even aan het kijken wat ik het beste kan doen qua vlucht en onderkomen en dan moet ik toch maar snel de knoop doorhakken, want de tijd gaat zo snel hier. Voor je het weet is het alweer zo ver!

Xx Laura

Fiets update, stage zaken en vrijetijdsinvulling

Na bijna twee weken volgt hier weer eens een update vanuit Melbourne. Voor degenen die vol spanning zitten over de relatie tussen mij en mijn nieuwe fiets, wees gerust! Tot nu toe is er niets ernstig gebeurd en fiets ik lekker door de straten van Port- en South Melbourne. Iedere ochtend, maandag – vrijdag, zet ik ’s ochtends mijn helm op, haal ik mijn fiets van het slot en zoef ik heerlijk over het fietspad heen. Tenminste, in mijn gedachten gaat het erg vlotjes allemaal. In werkelijkheid halen minstens 5 mensen mij achter elkaar in en krijg ik soms wat vreemde blikken toegeworpen als ze zien dat ik op een mannenmountainbike rijd en zwarte pumps aan mijn voeten heb. Verder ben ik in ongeveer 15 minuten waar ik wezen moet dus het valt allemaal reuze mee.

Het is moeilijk te geloven dat ik inmiddels al weer drie weken in Melbourne ben. Ik ben gelukkig wel helemaal gewend aan het huis en de mensen, ook al zullen er binnenkort alweer een aantal vertrekken, en de stad zelf valt me ook niet tegen. Vroeg op staan iedere ochtend zal nooit mijn ding worden, maar als ik eenmaal bij mijn stage bedrijf aangekomen ben heb ik (meestal) nergens meer last van. Over de stage gesproken, daar gaat het allemaal zo zijn gangetje. Ook daar ben ik nu een beetje gesetteld en de nieuwigheid begint er langzaam een beetje af te gaan. In principe vind ik het een leuke stage, al moet ik nu, in het begin, vooral veel administratieve taken uitvoeren en het cruise team ondersteunen. Ergens in maart zal ik beginnen met mijn stage opdracht, waarbij ik voor verschillende steden in Australië tours zal creëren voor cruise passagiers die deze steden zullen bezoeken. Uiteraard gaat daar nog een heel onderzoek aan vooraf, dus daar zal ik me best wat mee bezighouden. Maar goed, zo ver is het dus nog niet en voorlopig blijft het bij ondersteunende werkzaamheden en zo af en toe een glimp van het daadwerkelijk bedenken van tours en alles wat daarbij komt kijken.

Zoals ik in mijn eerdere blogberichten al vermelde is de stage niet het enige wat ik hier doe in Australië. In de avonden kijk ik films met mijn huisgenoten, gaan we de stad in of trek ik me terug op mijn kamer om mijn series te kijken. In het weekend probeer ik wat activiteiten te ondernemen. Zo ben ik afgelopen zondag samen met wat huisgenootjes naar het strand van Brighton gegaan met de trein, In Brighton heb je een mooi strand waar je de iconische gekleurde strandhuisjes hebt. Een Australische die we tegen kwamen op het strand wist ons te vertellen dat deze soms wel voor 500.000 dollar verkocht worden en puur gelden als status symbool, omdat je er slechts wat spullen voor het strand in kwijt kan. Veel heb je er dus niet aan, maar het staat wel erg leuk. Overigens mogen ze dus ook niets aan de huisjes veranderen omdat het inmiddels beschermd erfgoed is. Vervolgens zijn we die dag nog naar het centrum van de stad gegaan, waar we ijs gegeten hebben dat gemaakt is met 'liquid nitrogen' . Dit houdt in dat er een aantal ingredienten gemixt worden en vervolgens in enkele seconden in vloeibare stikstof omgezet wordt tot ijs. Niet alleen was dit erg bijzonder om te zien, maar ook heel erg lekker! Het centrum van de stad verveelt mij nog niet en ik vind het heerlijk om daar wat rond te dwalen en te ontdekken wat er allemaal te beleven is. Volgend weekend zal ik ook de omgeving buiten Melbourne gaan ontdekken, en ga ik op een tour naar de ‘Great Ocean Road’ waar de twaalf apostelen te bewonderen zijn eveneens als naar ‘Phillip Island’ waar ’s avonds te zien is hoe kleine pinguïns naar de zee lopen. Hier heb ik natuurlijk erg veel zin in!

Dat was het dan wel weer voor mijn derde blogbericht. Wanneer ik weer iets te vertellen heb, zien jullie vanzelf wel weer iets verschijnen!

Xx Laura

Handen schudden, comedy avond & een fiets

Afgelopen maandag was het dan zo ver. Om 9 uur begon mijn eerste stagedag bij de cruise afdeling van A&K, en uiteraard was ik toch wel redelijk zenuwachtig. Achteraf bleek dat helemaal niet nodig te zijn gelukkig, want bij binnenkomst wachtte mij een vriendelijk onthaal. Na een overvloed aan informatie op maandag, veel handen schudden en een kleine introductie over cruise excursies was de dag alweer voorbij. Mijn tweede stagedag begon ook erg goed. Om 11 uur was het tijd voor de eens in de twee maandelijkse viering van alle verjaardagen van de mensen die in de vorige en in de huidige maand jarig waren. Aangezien ik dus 21 januari mijn 21^e verjaardag heb gevierd, viel ook ik onder dit gezelschap. Om 11 uur werd iedereen naar voren geroepen en werd er voor de jarigen gezongen en at heel het bedrijf een stukje taart. Redelijk ongemakkelijk vond ik het om daar zo te staan op mijn tweede stagedag, maar de lemon-merengue taart was het helemaal waard. Daarna was het weer tijd om verder te gaan met het werk, en kreeg ik wat opdrachten die ik mocht uitvoeren. Zo moest ik bijvoorbeeld gidsen inboeken voor de aankomende excursies die mensen van verschillende cruiseschepen gaan ondernemen. Uiteindelijk zal ik ook zelf een excursie moeten gaan samenstellen en andere taken gaan uitvoeren, maar zo in de eerste week was dit allemaal goed te doen. Overigens mocht ik donderdag en vrijdag ochtend ook al naar de haven toe om daar de mensen van de cruiseschepen te onthalen en ze te verwijzen naar de juiste bussen en hun tickets te verzamelen. Dit vond ik echt heel leuk om te doen, omdat je niet alleen een reusachtig cruiseschip aan ziet komen, maar ook omdat je lekker buiten op de pier staat en toch weer iets anders aan het doen bent. Nu moet ik wel eventjes vermelden dat ik dus in de drukste periode begonnen ben, omdat het nu het hoogseizoen voor de cruises is en iedereen op de afdeling, zo’n zes mensen, hebben het erg druk. Toch heb ik het idee dat ze het niet erg vinden wanneer ik vragen heb, en ze maken ook echt tijd vrij om mij dan te helpen.

Uiteraard is mijn stage niet het enige wat mij hier in Melbourne bezig houdt. Zo ben ik dinsdagavond samen met een aantal huisgenoten naar een gratis comedy avond geweest waar in 2,5 uur verschillende stand-up komedianten hun act van een paar minuten deden. Dit was echt heel leuk. Niet alleen omdat het niets kostte, maar omdat deze mensen gewoon heel grappig waren en omdat het een goede manier is om te leren wat er zo speelt in Australië en in Melbourne zelf. Sommige van hen zullen zelfs optreden op het comedyfestival hier in Melbourne in maart/april. Het zijn zeker niet de minste grappenmakers dus.

Verder besloot ik op woensdag dat ik een fiets nodig had, want iedere dag met de tram gaan kost je een klein vermogen. Na wat rondvragen bleek dat een van mijn Duitse huisgenoten nog een fiets over had, weliswaar met een lekke band, en dat ik die wel kon over nemen voor 20 dollar. Dat heb ik dus gedaan en de volgende dag ben ik ermee naar de fietsenmaker gegaan en heb ik de band laten repareren. Nu hoor ik sommige mensen denken: ‘Ehm… een fiets Laura? Weet je zeker dat dat een goed idee is?!’ Waarop ik moet antwoorden dat deze gedachte niet geheel ongegrond is, en dat ik mijzelf dit ook realiseer. Gelukkig heb ik mijn redding gevonden. Het is hier namelijk verplicht om een helm te dragen als je gaat fietsen, dus mocht ik (weer) op mijn plaat gaan in het buitenland, dan is in ieder geval mijn hoofd goed beschermd. Al ben ik van plan om gewoon recht op mijn fiets te blijven zitten en geen zanderige heuveltjes af te gaan hoor.

Vrijdag was het eindelijk heel mooi weer hier, dus ben ik na mijn stage met een aantal mensen naar het strand geweest en heb ik een beetje gezwommen en een beetje kleur op gedaan. Gister, zaterdag, besloot ik om Melbourne nog maar verder te gaan verkennen dus ben ik naar het centrum gegaan en heb ik daar wat rondgelopen. Vervolgens heb ik nog de toeristen tram genomen, die een leuk rondje maakt door de stad en je zo overal snel wat van kan zien. Voordat ik terug keerde, ben ik door Hosier Lane gelopen, een straatje bekend om zijn dagelijks wisselende graffiti kunst op de muren. ’s-Avonds was het tijd om weer eens te Skypen met iedereen thuis en ze weer op de hoogte te stellen van mijn bezigheden. Toch wel fijn om papa, mama en Tom weer eventjes te zien, al is het dan op afstand.

Dit brengt ons dan weer tot het einde van mijn tweede blog. Ik hoop dat het een beetje interessant was, en tot de volgende keer!

x Laura